Als ge mistroostig zijt en ge weet niet goed waarom.
Als ge nog eens goed wilt lachen.
Als ge van de wereld niet veel snapt, en van de mensen nog minder.
Als ge niet krijgt wat ge vindt dat ge verdient omdat ze u niet zien staan, de idioten.
Als ge op één hand kunt tellen de keren dat ge u het afgelopen jaar vrij hebt gevoeld en onbekommerd.
Als ge de dingen kapot wilt slaan maar ge durft niet vanwege de gevolgen.
Als ge angstig zijt voor vanalles terwijl ge vroeger dacht dat ge nooit bang zou zijn, voor niets.
Als ge't niet goed meer weet.
Kom dan maar bij mij.
Bij mij zijt ge veilig.

Wim Helsen

Uit: de verborgen geschiedenis van Donna Tartt

Niet dat het allemaal 'zwart werd', niets daarvan; alleen dat de gebeurtenis zelf wazig is door één of ander primitief, verdovend effect waardoor het destijds werd verdoezeld; hetzelfde effect, denk ik, waardoor moeders in hun angst om een kind in een ijskoude rivier duiken of een brandend huis in rennen; het effect waardoor iemand die een zwaar verlies heeft geleden soms een begrafenis kan doorstaan zonder te huilen. Sommige dingen zijn te erg om ze ineens te kunnen vatten. Andere dingen - naakt, opspelend, onuitwisbaar in al hun gruwelijkheid - zijn te erg om ze ooit echt te kunnen bevatten. Pas later, in alle eenzaamheid, in de herinnering, beginnen ze door te dringen: wanneer de as koud is, wanneer de rouwenden zijn vertrokken, wanneer je om je heen kijkt en merkt dat je - tot je grote verbazing - in een heel andere wereld staat.

Two beds and a coffee machine

Another ditch in the road
You keep moving
Another stop sign
You keep moving on
And the years go by so fast
Wonder how I ever made it through

"You had time"

How can I go home
With nothing to say
I know you're going to look at me that way
And say what did you do out there
And what did you decide
You said you needed time
And you had time

You are a china shop
And I am a bull
You are really good food
And I am full
I guess everything is timing
I guess everything's been said
So I am coming home with an empty head

You'll say did they love you or what
I'll say they love what I do
The only one who really loves me is you
And you'll say girl did you kick some butt
And I'll say I don't really remember
But my fingers are sore
And my voice is too

You'll say it's really good to see you
You'll say I missed you horribly
You'll say let me carry that
Give that to me
And you will take the heavy stuff
And you will drive the car
And I'll look out the window making jokes
About the way things are

How can I go home
With nothing to say
I know you're going to look at me that way
And say what did you do out there
And what did you decide
You said you needed time
And you had time

Ani Difranco

Het ego

“…Het ego neemt alles persoonlijk op want het ego leeft van angst. Door angst wordt de werkelijkheid vertekend. Bijvoorbeeld: als ik mezelf geen liefde kan geven, dan moet ik die liefde buiten mezelf halen. Maar een ander heeft misschien net geen tijd of geen zin om mij die liefde te geven. Of die ander is net aan het worstelen met zichzelf en is niet eens in staat om mij te geven wat ik verlang. Maar dat zie ik niet. Ik denk dat die ander mij bewust de liefde ontneemt. Ik word egoïstisch en bang dat ik mijn dagelijkse shot ‘liefde’ niet zal krijgen en neem bovendien een ander kwalijk dat die geen rekening met mij houdt. Ik word kwaad en ben teleurgesteld dat ik niet krijg wat ik wens. Naargelang de aard van de persoonlijkheid zal het ego zich daardoor gaan opblazen en eisen stellen of ineenkrimpen en lijdend in een hoekje kruipen. Terwijl al die tijd die ander misschien niet eens iets door heeft. Is het niet veel makkelijker als we onszelf alle liefde kunnen geven die we nodig hebben? Dan wordt alle liefde die we krijgen van buitenaf plotseling een fantastisch cadeau. Dan hoeven we onszelf niet dagelijks te corrumperen, hoeven we niet te liegen en onszelf te bedriegen omdat we als een verslaafde met afkickverschijnselen dringend een volgende dosis nodig hebben.

Het ego neemt alles persoonlijk want het ego wil dat een ander hem belangrijk vindt omdat het zichzelf minderwaardig voelt. Het moet voortdurend gevoed worden met liefde van buitenaf. Als er dus kritiek komt, dan wordt die door het ego als een persoonlijke aanval ervaren, terwijl je er van uit zou moeten gaan dat niets wat een ander doet persoonlijk bedoeld is. De persoon die op jou kritiek geeft, zoekt jou als bij wonder uit omdat hij het beste zijn eigen gif in jouw bijpassende wonden kan gieten…”

Els De Schepper

The bell jar

I saw my life branching out before me like the green fig tree in the story. From the tip of every branch, like a fat purple fig, a wonderful future beckoned and winked. One fig was a husband and a happy home and children, and another fig was a famous poet and another fig was a brilliant professor, and another fig was Ee Gee, the amazing editor, and another fig was Europe and Africa and South America, and another fig was Constantin and Sacrates and Attila and a pack of other lovers with queer names and offbeat professions, and another fig was an Olympic lady crew champion, and beyond and above these figs were many more figs I couldn’t quite make out. I saw myself sitting in the scratch of this fig tree, starving to death, just because I couldn’t make up my mind which of the figs I would choose. I wanted each and every one of them, but choosing one meant losing all the rest, and, as I sat there, unable to decide, the figs began to wrinkle and go black, and, one by one, they plopped to the ground at my feet.

Sylvia Plath

Seks met Yasmine

Goed! Nu ik jullie aandacht heb, kan ik vertellen over het nieuwe theaterproject van Yasmine waar ik woensdag naar ging kijken. ‘Yasmine houdt woord’: Een stuk waarin muziek, poëzie en eigen nummers in elkaar overgaan.

Ik vond het geweldig: muziek en poëzie zijn sowieso al dingen waar ik van hou. Breng die twee samen, voeg er een Yasmine aan toe die geweldig zingt en volledig opgaat in ‘haar ding’, et voila, het muzikale orgasme is daar!

Favorieten waren voor mij toch wel ‘Licht ontvlambaar’, ‘De eerste van haar soort’ en ‘Zonder mij’ van Henry Vrienten. Hemels!

Hieronder één van mijn favoriete gedichten, en blijkbaar ook van haar:

'Ik hou van jou', zei je tussen twee monden vol wafel.

Maar niet grappig; ook helemaal niet raar.

Een bal die je met al je ervaring van drie jaar

vriendelijk naar mij toe rolde over tafel.

Ik bloosde haast als de eerste keer.

Niet elke dag hoor ik dat zeggen, laat staan menen.

En als het toch gebeurt, heb ik geen antwoord meer.

Zoveel keer jouw leeftijd, ben ik tien keer

minder in staat te zeggen wat jij zei; niet in staat

zomaar voor iemands voeten de lading bakstenen

van een verklaring uit te storten. Als ik het toch probeer

blijft het in mijn keel steken, een visgraat.

Want wat men passie noemt, dat leer

je nog wel, komt vaak op omverrijden neer.

Niet bij mij: ik ben zo knap dat ik alles kan geven

en mijn hart houden. Kussen zijn kussen.

Een bed is een bed. Zielen hoeven daar niet tussen

te komen. Jij zegt: een bed? Is om te slapen. Moge

het zo ongestoord: dat je nooit met open ogen

iemand naast je haast niet huilen hoort.

Herman De Coninck

She's always a woman

Zomaar deze tekst, omdat het een mooi lied is, en de tekst me altijd 'iets heeft gedaan':

Billy Joel - She's always a woman

She can kill with a smile
She can wound with her eyes
She can ruin your faith with her casual lies
And she only reveals what she wants you to see
She hides like a child
But she's always a woman to me

She can lead you to love
She can take you or leave you
She can ask for the truth
But she'll never believe you
And she'll take what you give her as long as it's free
She steals like a thief
But she's always a woman to me

Oh, she takes care of herself
She can wait if she wants
She's ahead of her time
Oh, and she never gives out
And she never gives in
She just changes her mind

She will promise you more
Than the Garden of Eden
Then she'll carelessly cut you
And laugh while you're bleedin'
But she'll bring out the best
And the worst you can be
Blame it all on yourself
Cause she's always a woman to me

She is frequently kind
And she's suddenly cruel
She can do as she pleases
She's nobody's fool
But she can't be convicted
She's earned her degree
And the most she will do
Is throw shadows at you
But she's always a woman to me

Ikea

Vandaag had het liefje vrij en trokken we een paar uurtjes naar Ikea. Wat hou ik van die winkel. Ik kan er uren rondslenteren om alle mooie spulletjes te bewonderen. Moest het allemaal gratis zijn, dan kwam ik ook vandaag weer buiten met vrachtwagens vol meubelen en spulletjes. Ik ga toch echt eens die lotto moeten winnen!

Het is ook dé winkel die mij doet dromen over de toekomst (waarin ik die lotto natuurlijk al wel gewonnen heb :p). Eerst kwamen we voorbij de echte leefruimtes, eens daardoor gewandeld heb ik een perfect beeld van hoe ik mijn living wil, met de ideale meubels, mooie kleuren en speelhoeken voor de kindjes. Iets warm en gezellig, iets huiselijk. Maar dan, daarna komen de keukens. Dan zie ik het helemáál voor mij. Mijn keuken later moet écht perfect zijn, die moet het hart van het huis worden. Eén waarin ik samen met de kindjes koekjes bak, en waarin we in de weekends allemaal samen aan de ontbijttafel zitten op zondagochtend. Zo’n keuken met een blok in het midden, praktische kasten, muren waarop je kan schrijven, overvolle kruidenrekjes, een gasvuur met 5 vuurtjes, een grote oven,… Deze komt al in de buurt van wat ik wil:



Vanavond blijf ik nog wat verder dromen, en morgen koop ik een lottoformulier.

Imagine

In her acceptance speech, the distinguished scientist paid tribute to her husband, Dr. Chris Davis. Tomorrow the pair celebrate their 42nd wedding anniversary after eloping together on the day they met. When asked how they could possibly have known that it would all work out. Professor Harrison replied in true scientific fashion: "We don't know, you can never be sure. But you take the plunge anyway. Sure is for people who don't love enough."