Het ego

“…Het ego neemt alles persoonlijk op want het ego leeft van angst. Door angst wordt de werkelijkheid vertekend. Bijvoorbeeld: als ik mezelf geen liefde kan geven, dan moet ik die liefde buiten mezelf halen. Maar een ander heeft misschien net geen tijd of geen zin om mij die liefde te geven. Of die ander is net aan het worstelen met zichzelf en is niet eens in staat om mij te geven wat ik verlang. Maar dat zie ik niet. Ik denk dat die ander mij bewust de liefde ontneemt. Ik word egoïstisch en bang dat ik mijn dagelijkse shot ‘liefde’ niet zal krijgen en neem bovendien een ander kwalijk dat die geen rekening met mij houdt. Ik word kwaad en ben teleurgesteld dat ik niet krijg wat ik wens. Naargelang de aard van de persoonlijkheid zal het ego zich daardoor gaan opblazen en eisen stellen of ineenkrimpen en lijdend in een hoekje kruipen. Terwijl al die tijd die ander misschien niet eens iets door heeft. Is het niet veel makkelijker als we onszelf alle liefde kunnen geven die we nodig hebben? Dan wordt alle liefde die we krijgen van buitenaf plotseling een fantastisch cadeau. Dan hoeven we onszelf niet dagelijks te corrumperen, hoeven we niet te liegen en onszelf te bedriegen omdat we als een verslaafde met afkickverschijnselen dringend een volgende dosis nodig hebben.

Het ego neemt alles persoonlijk want het ego wil dat een ander hem belangrijk vindt omdat het zichzelf minderwaardig voelt. Het moet voortdurend gevoed worden met liefde van buitenaf. Als er dus kritiek komt, dan wordt die door het ego als een persoonlijke aanval ervaren, terwijl je er van uit zou moeten gaan dat niets wat een ander doet persoonlijk bedoeld is. De persoon die op jou kritiek geeft, zoekt jou als bij wonder uit omdat hij het beste zijn eigen gif in jouw bijpassende wonden kan gieten…”

Els De Schepper