Stomme bureaucratie

Mijn wachttijd zit er ongeveer op. Leuk, zou je denken, als je dan even geen werk hebt, krijg je toch nog ‘iets’ van uitkering. Maar om die uitkering te krijgen, moet je wel iets over hebben. Eerst ging ik naar de ‘Hulpkas’ (HVW), daar kreeg ik dan na 2 uur te wachten, een hoop formulieren in mijn handen geduwd, en werd mij gezegd welke andere formulieren ik volgende keer moest meebrengen. Oké, toen had ik dus een béétje informatie. Ik sprokkel alle formulieren bij elkaar (C4, contracten, diploma’s,…) en vul nog een ander ingewikkeld formulier in dat ik had meegekregen. Daarmee mocht ik dan eerst nog eens naar mijn middelbare school, want ze moesten daar een stempeltje opzetten, daarna mocht ik langs de Werkwinkel gaan, want ook hun stempeltje was nodig. Volgende stap: Opnieuw naar de Hulpkas gaan, hopen dat ik alles bijheb, alles ingevuld heb, en al mijn belachelijke stempeltjes heb, en dan goedgekeurd worden (en vooral hopen dat ik daar niet voor naar Turnhout mag hollen). Maar dat is voor volgende week, want ik heb er eventjes genoeg van. Misschien moet ik toch maar eens overwegen om bij een vakbond te gaan.

Dan had ik ook nog een uitnodiging gekregen van de VDAB om naar een verplichte vergadering te gaan in kader van het ‘Jeugdwerkplan’ vandaag om 9u15 . Om 9u45 werd er éindelijk gestart, en kreeg ik een kinderlijke Powerpointvoorstelling te zien waar in stond dat werk goed is voor ‘persoonlijke ontplooiing’, structuur in je leven, geld,… alles wat elke normale mens al weet dus. Daarna kregen we een bundeltje waaruit we interessante vacatures mochten aanduiden. Ik ga braaf naar voor en zeg dat ik dat eigenlijk een ‘beetje’ dom vind, aangezien ik nu op zoek ben naar tijdelijk werk, en dus niets kon doen met die vacatures. “Oh foutje, ga maar direct door naar de consulente”, was het antwoord. Oké, door naar de consulente. “Sorry mevrouwke, maar ik heb nu geen tijd, hebt ge volgende week tijd?” ”Nee, ik heb volgende week geen tijd (en geen zin) om wéér naar hier te komen, en ik heb u ook niet nodig, ik heb één vraagje, mag ik dat nu niet stellen?” “Nee, wij gaan toch een gesprek moeten hebben, regels zijn regels, kom deze namiddag om 16u15 nog maar eens terug.” Zucht. Braafjes teruggegaan, om daar dan heel mijn leven en toekomstplannen uit de doeken te mogen doen voor niks. Want in september doe ik stage en dan hoop ik erna te werken als maatschappelijk assistente. Ondertussen zal ik zelf wel naar tijdelijke jobs zoeken, hoor. Is dat zo moeilijk om te begrijpen? En vooral, moet ik daar ZO voor lastig gevallen worden?

Positief punt deze week: De psychotechnische proeven waren goed, dus ik mag donderdag naar de laatste selectieproeven voor de job die ik toch echt wel wil hebben. Jammer dat er zo veel anderen zijn die deze job blijkbaar ook willen!